مسعود بُربُر Masoud Borbor
۱. تیک. تیک. تیک. تیک. خورشید خاموش می شود. تاریک، زاویه دید ناگهان نیم صفحه می چرخد طوری که دوربین دشت را از بالا ببیند. زنی با لباس نارنجی ِ براق وسط سیاهی ی دشت، با دامن ِ گشوده بر خاک، چونان خورشیدی آماده ی طلوع، تا هم اکنون نشسته مانده است. آرام، بلند می شود ، سکوت، مکث، آبستن ...
متن کامل »